کد مطلب:173154 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:172
پایه گذاران ظلم و ستم بر اهل بیت
لفظ «لعن» به معنای دور ساختن آمیخته با غضب و خشم است، اما كاربردهای گوناگونی دارد. [1] .
جابر جعفی رحمه الله از امام باقر علیه السلام نقل می كند كه آن حضرت فرمود:
من لم یعرف سوء ما اتی الینا من ظلمنا و ذهاب حقنا و ما ركبنا به فهو شریك من أتی الینا فیما و لینا به؛ [2] كسی كه ظلم هایی را كه بر ما روا شده، از بین بردن حق ما و آن چه را كه با آن مواجه شدیم نداند، پس او شریك كسانی است كه این ستم ها را بر ما وارد كرده اند در آن چه كه بر ما احاطه كرد.
در حقیقت، دستور لعن و نفرین بر ظالمین، روح ستیز و مبارزه با ستم پیشگان را تقویت می كند.
ائمه معصوم علیهم السلام نه تنها با دولت های فاسد و غاصب مبارزه كردند، بلكه مسلمانان را به جهاد بر علیه آن ها فراخواندند و اجازه ندادند تا با آنان همكاری شود؛ آن گونه كه در اخبار نیز وارد شده كه ائمه معصوم علیهم السلام، مدح ظالمین را نیز حرام می دانستند. [3] چرا كه آماده كردن بستر ظلم برای ظالمین، حتی اگر از موارد بسیار ناچیز هم باشد، به جهت این كه نوعی هم دلی با ظالم را در پی دارد، عقوبت آن محشور شدن با ظالم است.
امام صادق علیه السلام از جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت فرمود:
اذا كان یوم القیامة نادی مناد أین اعوان الظلمه و من لاق لهم دواتا او ربط كیسا او مدلهم عدة قلمه فاحشروهم معهم؛ [4] در قیامت منادی صدا می زند كجایند یاران ستمگران و آنان كه در دواتشان لیقه نهادند، یا كیسه ی زر برای ایشان بستند یا برای آنان قلمی به دوات آغشتند. پس اینك با همان یاران ستمگرشان محشورشان كنید.
بر این اساس است كه امام صادق علیه السلام فرمود:
روز عاشورا، سخت ترین حادثه برای خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است، هر چند روزی كه به در خانه علی و فاطمه و فرزندان آن دو آتش زدند و بر اثر لگدكوب شدن، محسن كشته شد، روز بسیار تلخ و غمباری بود، زیرا در آن روز پایه ی ستم بر اهل بیت استوار گردید. [5] .
جابر جعفی رحمه الله از امام باقر علیه السلام نقل می كند كه آن حضرت فرمود:
من لم یعرف سوء ما اتی الینا من ظلمنا و ذهاب حقنا و ما ركبنا به فهو شریك من أتی الینا فیما و لینا به؛ [2] كسی كه ظلم هایی را كه بر ما روا شده، از بین بردن حق ما و آن چه را كه با آن مواجه شدیم نداند، پس او شریك كسانی است كه این ستم ها را بر ما وارد كرده اند در آن چه كه بر ما احاطه كرد.
در حقیقت، دستور لعن و نفرین بر ظالمین، روح ستیز و مبارزه با ستم پیشگان را تقویت می كند.
ائمه معصوم علیهم السلام نه تنها با دولت های فاسد و غاصب مبارزه كردند، بلكه مسلمانان را به جهاد بر علیه آن ها فراخواندند و اجازه ندادند تا با آنان همكاری شود؛ آن گونه كه در اخبار نیز وارد شده كه ائمه معصوم علیهم السلام، مدح ظالمین را نیز حرام می دانستند. [3] چرا كه آماده كردن بستر ظلم برای ظالمین، حتی اگر از موارد بسیار ناچیز هم باشد، به جهت این كه نوعی هم دلی با ظالم را در پی دارد، عقوبت آن محشور شدن با ظالم است.
امام صادق علیه السلام از جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت فرمود:
اذا كان یوم القیامة نادی مناد أین اعوان الظلمه و من لاق لهم دواتا او ربط كیسا او مدلهم عدة قلمه فاحشروهم معهم؛ [4] در قیامت منادی صدا می زند كجایند یاران ستمگران و آنان كه در دواتشان لیقه نهادند، یا كیسه ی زر برای ایشان بستند یا برای آنان قلمی به دوات آغشتند. پس اینك با همان یاران ستمگرشان محشورشان كنید.
بر این اساس است كه امام صادق علیه السلام فرمود:
روز عاشورا، سخت ترین حادثه برای خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است، هر چند روزی كه به در خانه علی و فاطمه و فرزندان آن دو آتش زدند و بر اثر لگدكوب شدن، محسن كشته شد، روز بسیار تلخ و غمباری بود، زیرا در آن روز پایه ی ستم بر اهل بیت استوار گردید. [5] .
[1] لفظ «لعن»، وقتي به كلمه «الله» اضافه گردد، اشاره به كيفر و عقوبت اخروي دارد؛ كه در دنيا به معناي بريدن از قبول رحمت است؛ و از ناحيه ي مردم، نفرين تلقي مي شود.
[2] بحارالانوار، ج 27، ص 55، ح 11.
[3] حضرت امام صادق عليه السلام از پدر گرامي اش و از پدرانشان از حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم در حديثي فرمود: «احثوا في وجوه المداحين التراب» به چهره ي مدح كنندگان (ظالمين) خاك بريزيد. (وسايل، ج 12، باب 43).
[4] وسايل، ج 12، كتاب التجارة، باب 42، حديث 11.
[5] الهداية الكبري، الحصيني، ص 417.